zondag 28 augustus 2011

Line dancing






Mijn zoon vond dat het nu welletjes was geweest en ik eens het huis uit moest. Hij nam mij en zijn gezin mee naar de Alegria hier op Watervliet. Er was een namiddag line dancing voorzien en dus besloot ik het er maar op te wagen. Niet als danser natuurlijk, maar om te kijken.


De opkomst was matig maar er was ambiance. Verschillende dames en heren uit het gezelschap waren als cowboy en cowgirl uitgedost en diegenen die het line dansen niet kenden, kregen tussendoor een lesje. Allemaal goed voor een fotootje.

donderdag 25 augustus 2011

Revalideren

Het leven dendert voorbij, hier in Watervliet, in het tempo van een straaljager! Onze zoo is uitgebreid met een vollière met parkietjes en goudfazanten, er is een jonge poes (Jack) bij gekomen en de konijnejongen zijn de deur uit. Voor de kleinkindertjes is de grote vakantie bijna voorbij en het wordt echt wel tijd dat ze weer in hun dagelijkse routine komen.


Ik ging ondertussen ook weer naar de chirurg en hoorde dat er twee wervels ingezakt zijn en er papegaaienbekken op staan. Goed voor een volgende operatie! Ik ga me een stempelkaart vragen om de zoveelste beurt gratis te krijgen.


De moed zakt me een beetje in de schoenen. De operaties ... daar sla ik me wel door maar die lange revalidatie... dat is andere koek! Geduld is me niet echt gegeven en net dat heb je nodig als je moet revalideren. Het is pas als het bukken pijnlijk is dat men beseft hoeveel keer men zich per dag moet bukken he? Ik heb gelukkig een kinesiste die van aanpakken weet. Een vrouw met enorme zin voor humor en dat weet ik wel te smaken. Ze weet precies hoe ze me telkens weer mijn grenzen kan doen verleggen. No pain, no gain!


Ah, ik ben er de mens niet naar om de moed echt te laten zakken, er zijn er die veel slechter zijn dan ik, maar soms... heel soms ... ben ik jaloers op de wandelaars en fietsers die hier zorgeloos door Watervliet trekken.