vrijdag 30 december 2011

Vrijdag 30 december 2011

De dag begon met slecht nieuws: een vriend en collega overleed op 27 december. Toen ik de email kreeg moest ik even naar lucht happen ook al wist ik dat hij terminaal was. Het is een schok als iemand jonger dan jezelf, waarvan je weet dat het een levensgenieter was, sterft. Hetgeen me ook trof was het feit dat bijna niemand van mijn, veel jongere, collega's hem kenden en ik dus totaal geen klankbord had.

Vandaag ging ik ook nog meubelen bestellen voor in de nieuwe woonst: een tafel en stoelen en een pracht van een slaapkamer. De kleerkast die ik had durf ik niet meer uit elkaar te halen na alle verhuizen die ze meegemaakt heeft want ik vrees dat ik er dan brandhout van kan maken. Ze zal de kledij van mijn zoon en schoondochter herbergen.

Morgen wordt het een drukke dag, de laatste boodschapjes halen, de tafel klaarzetten en me toch een beetje optutten voor de avond. 
Voor de lezers van deze blog heb ik een gemeende wens: blijf gezond en wees gelukkig! Tot 2012!

dinsdag 27 december 2011

Dinsdag 27 december 2011

Gisterenavond ging ik samen met mijn buurman naar het kerstconcert in de kerk van Watervliet. Ik heb GENOTEN! De kerk zat barstensvol maar ook dat zorgde voor de sfeer. Op het orgel speelde Florian Rodts. Een jonge kerel die ons een stuk van Bach liet horen waar je haren op je armen van recht kwamen en je ademloos van werd. Ook de koren : het plaatselijke Jeronymuskoor en het mannenkoor "de Kompanen" uit Eeklo streelden de oren. De Big Swing Band bracht er nog een jazzy toontje bij en op die manier was er voor elk wel wat wils.
Na de voorstelling gingen we de keel nog eens spoelen in de basisschool naast de kerk. Ik drink normaal gezien nooit maar deze keer liet ik me verleiden met een glühweintje.

Deze morgen ging ik dan al vroeg op pad naar het ziekenhuis. De dokter was tevreden met hetgeen hij zag en ik mag weer aan het werk donderdag. De pijn is momenteel onder controle en meer mag ik infeite niet vragen: van een oud lichaam kunnen ze geen nieuw meer maken he?

Ik begin stilletjesaan de kleine spulletjes die ik niet meer gebruik in kartonnen dozen te stoppen. Nog een maand en ik ga een paar honderd meter verder wonen! Het zal er met de nieuwjaarsdrukte allemaal vlug zijn!

zaterdag 24 december 2011

Zaterdag 24 december 2011

Eerst en vooral wil ik al mijn familie, vrienden en kennissen een vredig kerst toe wensen. Het is een wens die ik van harte meen. In deze woelige tijden zijn we zo jachtig bezig met materiële zaken dat we de essentie van het kerst vieren vergeten. Het is vooral een feest van vrede! De pakjes, lichtjes en overdadig eten en drinken zijn bijkomstig. Ja het is natuurlijk leuk om de kindjes hun gezichtjes te zien blinken als ze een pakje krijgen maar de volgende dag zijn ze dat wel al vergeten. Het familiegebeuren, de geborgenheid van hun gezin... DAT is belangrijk!

Zelf zit ik in deze periode met gemengde gevoelens. Ik kijk er naar uit om na een jaar in een druk gezin geleefd te hebben weer in mijn eigen stekje te wonen. Zal ik het missen? Ja, sommige zaken wel natuurlijk, maar ik miste vooral rust en mijn persoonlijke orde en regelmaat. Een jong gezin leeft op een andere manier en dat bracht soms ergernissen met zich mee. Ik denk dat ook zij nood hebben aan een leven zonder iemand die zaken voor hen tracht te regelen. Ook al was dit goed bedoeld.

Ik heb ook een paar mensen uit mijn leven geschrapt en ook dat doet pijn. Veel details schrijf ik hier niet over maar wie mij kent weet dat je heel lang van me kan profiteren en ik er onvoorwaardelijk voor iemand kan zijn tot... die druppel... 

Volgende week zijn we hier allemaal samen: mijn kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Het is op zo'n dagen enorm druk maar toch betrap ik er mezelf op, op zulke samenkomsten, dat ik soms heel stilletjes ergens ga zitten en MIJN bende bekijk en mijn hele lijf zich vol warme liefde voelt stromen. Ik zie ze graag! Stuk voor stuk! 


woensdag 21 december 2011

Woensdag 21 december 2011

Zoals je weet begint vandaag de winter en hebben we de langste donkere dag er op zitten! Elke dag wordt nu gelukkig een klein beetje langer en voor mijn part mag het zonnetje me al om 5 u wakker maken :-)

Vandaag is ook een beslissing gevallen: ik ga terug op mezelf wonen! Ik vond een knus huisje vlak bij de school van de kleinkinderen. Niet te groot maar toch genoeg plaats voor mezelf, en af en toe eens een of twee logeetjes. Nu kunnen de kinderen van mijn dochter ook eens komen als ze dat willen. 
Mijn schoondochter is hersteld en aan het werk en nu kunnen zij met hun gezin verder en ik... spring wel eens in als het nodig is maar ben wel van plan om wat meer tijd voor mezelf te nemen, sociale contacten opbouwen en me op mijn hobby's, fotografie en websites maken, te storten. Ik wil immers niet in een zwart gat vallen eenmaal ik op pensioen ga! Ik heb gekozen voor een huis met een klein onderhoudsvriendelijk tuintje. Op 10 minuten rij ik alle gras af en 1 keer in het jaar moet ik de hortensia's  snoeien en voor de rest; een tafeltje, wat stoelen en een bbq! Laat de zomer maar komen!

De verhuis is voorzien rond 1 februari 2012 en ik tel af, maak lijstjes van wat mee moet en wat niet. Toen ik hier kwam wonen is mijn huisraad gedecimeerd naar ongeveer 1/3 dus een grote verhuis zal het niet worden :-)
Ik koop wel gaandeweg hier en daar wat spulletjes bij maar zolang ik het noodzakelijke heb... is t ok! Ik kan er koken, wassen, douche nemen en slapen... De extraatjes?: Zwaaien naar het kleuterrijtje dat voorbij trippelt, om de hoek een boek gaan lenen in de bibliotheek, genieten van de activiteitenn op het Stee, het wekelijks groentenkraam op 20 meter en zelfs nog minder ver: de glascontainer! Slapen in de schaduw van de Kathedraal van het Noorden en gewekt worden op zondag door de klokken. Heerlijk toch allemaal?

2012 wordt een goed jaar, het MOET! Het wordt het jaar van de BOEMA!

vrijdag 16 december 2011

Vrijdag 16 december 2011

Vorige dinsdag was ik dus in het ziekenhuis voor een epidurele infiltratie. 
Een verslagje:
Toen ik maandag ingeschreven werd voor de epidurale van vandaag stelde ik volgende vragen en kreeg ik de volgende antwoorden:

"Moet ik me gaan inschrijven in de dagkliniek?" - "Nee hoor, je komt gewoon stipt om 7.50 u naar hier"
"Hoe lang zal het ongeveer duren en mag ik onmiddellijk naar huis?" - "Je moet hier maximum 2 uurtjes blijven"
"Mag ik daarna zelf met mijn auto naar huis rijden?" - "Natuurlijk, waarom zou dat niet mogen..."

Die morgen kwam ik dus goed op tijd bij die dokter toe (om 6.30 u vertrokken). Hij kwam er pas rond 8.15 u toe en het enige wat hij me te zeggen had was: "Ok je gaat nu een epidurale krijgen, dus ga je maar gaan inschrijven in de dagkliniek en van daar weten ze het wel".
Ik kreeg natuurlijk al het heen en weer hihi
Ik ging me inschrijven en kwam op een ziekenhuiskamer terecht... wachten... wachten... bloed prikken (waarom ze dat moesten hebben? geen idee) ... wachten... uiteindelijk om 10 u naar de behandelingszaal. De anesthesist die de epidurale moest geven kwam bij me en... kreeg een telefoontje dat ze dringend naar de materniteit moest... enfin om 10.30 u was het eindelijk zover.
Een verpleegster duwde mijn hoofd naar mijn knieen en de anesthesist trachtte de naald tussen mijn wervels te koteren. Je krijgt wel een plaatselijke verdoving voor die dikke naald maar eenmaal die vloeistof tussen je ruggegraat gespoten wordt... dat is toch even piepen ! Het ging allemaal zo moeilijk omdat mijn rug helemaal vast zat, zei de anesthesiste. Allez, na 10 minuten mocht ik gaan liggen en zou binnen het half uur naar mijn kamer mogen. Wachten... wachten... om half een werd ik naar de kamer gebracht en daar stond natuurlijk dan een lauwe maaltijd, die opgediend was om 11.30 u, op me te wachten. De 3 andere kamergenoten waren al naar huis dus... aangezien ik dat ook wilde vroeg ik aan de verpleegster of ik kon gaan. Toen vroeg ze me of ik met de auto was. Ik: "ja natuurlijk". "Ja maar madam dat mag niet zulle! Ge kunt een accident krijgen, ge zijdt per slot van rekening toch in je rug gespoten". Een half uur later ben ik toch vertrokken want geen kat kwam iets zeggen en gelukkig ben ik in één stuk thuis gesukkeld.

Ondertussen zijn we een paar dagen verder en is de pijn te harden maar nog niet helemaal weg. Ergens hoop ik dat de gezwollen zenuwen nog verder zullen ontzwellen maar of dit realistisch is...?
Nu wordt het afwachten wat de specialist zal zeggen op 27 december. 

vrijdag 9 december 2011

Vrijdag 9 december 2011

Vorige maandag en gisteren spendeerde ik in het ziekenhuis. Alle onderzoeken zijn nu gedaan en bevestigen alleen maar wat ik al wist: 2 wervels onderaan mijn rug zijn naar de bom. Aangezien ik toch nog wil gaan werken voor ik op rust ga hebben we geopteerd voor een behandeling in de pijnkliniek. Dinsdag 13 december ga ik om mijn eerste epidurale inspuiting EN... blijf ik hopen dat het zal helpen.

Mijn schoonzoon is in de wolken. Hij kreeg Lesley-Ann Poppe over de vloer in zijn reptielenwinkel, voor een fotoshoot. Het filmpje is hier te zien.

Vandaag is het ook mijn jongste zoon Galo zijn verjaardag. Ik kan hem niet persoonlijk feliciteren want hij maakt een snoepreisje naar Munchen.

Nu de Sint weer vertrokken is gaan we in het weekend de kerstboom boven halen. Met de hulp van de kleinkindertjes en mijn schoondochter moet dat lukken. Ik blijf hopen dat ik tegen het eind van de maand beter zal zijn en dan voor de hele familie een lekker feestmaal op tafel kan toveren en ze, vooral, een gezellige oudejaarsavond hebben.