Eindelijk... kan ik weer voor mijn computertje gaan zitten! Meer dan 4 weken geleden bestelde ik online, na de crash van mijn "oudje", een nieuwe en even lang moest ik wachten tot ik hem eindelijk thuis besteld kreeg. Voor een computerverslaafd persoontje zoals ik betekent dat pure HEL!
Gelukkig is het leed geleden en na de installatie van alle programma's die mijn leven o zo makkelijk maken is alles weer zoals weleer. Weliswaar met Windows 7 in plaats van Windows XP. Gelukkig werk ik op het werk met dit systeem en is het dus niet echt veel aanpassen.
In de periode van mijn "internetafwezigheid" werd ik ook een jaartje ouder en dat brengt me op net 1 jaar van mijn pensioen. Tel ik af? Ja ...want het lichaam wil niet echt meer mee... elke dag loop ik wat krommer en zonder pijnmedicatie kom ik de dag maar moeilijk door. Thuis kan ik gaan zitten als het niet meer houdbaar is of rondlopen als ik te stijf word, op het werk zit ik 8 uren en heb ik nog een uur heen en een uur terug te rijden. Tja... wat zijn 365 dagen in een mensenleven? Niet veel toch? Nog eventjes op de valse tanden bijten!
Toen ik een paar jaren terug in Cyprus op vakantie was, bracht ik een zilveren hangertje mee in de vorm van een zeeschildpad. Ik draag het bijna dagelijks omdat ik het zo mooi vind. Gisteren kreeg ik een tweede exemplaar cadeau waarvan je het schildje kan open klappen en waar een klokje in verborgen zit. Het heeft een antiek uitzicht. Het enige wat ik nu moet doen.... is kiezen welke van de twee ik ga dragen als ik me 's morgens klaar maak :-) Ik ben er in elk geval heel blij mee.
Het huwelijk van mijn dochter Sofie met "haar" Steven nadert. Op 22 juni is het zover! Ik hoop voor hen dat het een onvergetelijke gelukkige dag wordt. Dit is wat elke ouder voor zijn kind wenst: geluk. Al de rest komt dan vanzelf.
