Het lukt me maar niet om deze blog op regelmatige basis bij te houden. Ik had altijd gedacht dat ik er zeker zou moeten voor zorgen om me niet te vervelen als ik gepensionneerd was maar ik heb tijd te kort!
Je hoort van sommige mensen dat ze in een put vallen en geen raad weten met hun zeeën van tijd… tja daar hoor ik dus zeker niet bij.
Mijn dieren nemen al een behoorlijk stuk uit mijn dag en de rest vul ik vooral met bezoek krijgen en bezoeken. Ook de kleinkinderen moeten hun portie aandacht krijgen. Ze worden zo vlug groot en ik wil hun jeugdjaren voor geen geld missen.
Nu de dagen langer worden begint het te kriebelen om de grote kuis te houden maar of ik er tijd voor vind is een ander paar mouwen. Mijn lijf wil ook niet goed meer mee en alles wat ik wil doen moet ik in stukjes verdelen om tussendoor even te rusten.
De tijd raast voorbij … en het leven is kort, dus geniet ik er ten volle van in zoverre het mogelijk is. Carpe Diem!
