Soms heb je zo van die dagen dat je het gevoel hebt dat je beter in bed had blijven liggen. Vandaag had ik er zo eentje! Ik was al heel vroeg opgestaan om voor de brusselse file in Alsemberg aan te komen. Ik stond er een volle 4 uren zonder ook maar één klant te hebben. Je vraagt je soms af waarom je nog de moeite doet om er zo vroeg mogelijk te geraken he? Ik heb me dan maar de hele voormiddag bezig gehouden met het oplossen van "probleempjes". Toen het eindelijk middag was en ik richting Nazareth reed om een klant uit de nood te helpen, besloot ik om vlug (ik had maar weinig tijd) een hapje te eten in een baanrestaurant. Het regende pijpestelen en aangezien een vrachtwagen verder moet parkeren was ik door en door nat toen ik het restaurant binnen stapte. Net toen het mijn beurt was om te bestellen moest de dame die me zou bedienen "even" naar de keuken. Eindelijk kreeg ik dan ook mijn eten en mijn eerste hap die ik in mijn mond wou stoppen viel van mijn vork recht op mijn "balkon" grrrr...
Terug door de hutsende regen naar de vrachtwagen en een ritje naar Nazareth waar ik uiteindelijk bij de klant arriveerde. Er waren twee grote honden die me aan de deur opwachtten en toen ik binnen stapte hapte er eentje in mijn hand. Niets ergs gelukkig maar niet leuk natuurlijk want je vertrouwt dat beest voor geen meter meer als je rondloopt.
Toen ik op het werk aankwam had ik het door en door koud en wou dat ik infeite onmiddellijk naar huis kon om droge kleren aan te trekken maar dat kon niet. Ik heb me toen maar zo veel als het mogelijk was opgewarmd met een kop koffie terwijl ik een verslagje schreef en eindelijk... kon ik huiswaarts.
Ondertussen heb ik het warm en voel me loom en moe. Gelukkig heb ik morgen een vrij dagje en dan... is alles vlug weer vergeten !
