Boete...

Het is vastentijd en hoogstwaarschijnlijk vindt de politie het nodig dat sommigen onder ons boete doen.

In het begin van deze week stonden ze te flitsen aan een zone 30 aan een school ondanks dat het nu krokusvakantie is...

Vandaag had ik prijs! In Middelkerke sta ik met de camion van het werk steeds op dezelfde plaats. Door het begin van het seizoen voor de marktkramers en het groot aantal toeristen was die plaats ingenomen. Ik parkeerde wat verder maar de achterkant van de wagen hing over een plaats voor mindervaliden. Er waren echter nog 2 plaatsen vrij dus dacht ik dat niemand me dat kwalijk zou nemen, ik sta er per slot van rekening om de mensen te helpen he?

Dat was buiten een "zwaan" gerekend! Ik zag hem stoppen en sommige autokentekens noteren en tot mijn verwondering deed hij dat ook van onze auto. Ik stapte uit om hem te zeggen dat ik er in opdracht van de gemeente stond maar hij liet me niet eens uitpraten en blafte me af dat ik onmiddellijk moest vertrekken. Ik heb even op mijn lip gebeten en had zin om die macho een oplawaai te geven maar het leek me beter om gewoon "ok" te zeggen en te vertrekken want ik zag hem in staat me ook nog een boete voor smaad te schrijven.

Tja... de politie... uw vriend?

Zorgen.... wie heeft ze niet?

Ik maak me zorgen. Ondertussen heb ik door dat ik me infeite altijd wel om iets zorgen maak...

Mijn jongste zoon is vorige maandag op kot gaan wonen en ik maak me zorgen om hem. Of hij wel goed zal eten... of hij zijn studies niet zal verwaarlozen... of hij wel zal toekomen met zijn centen...

Ik maak me zorgen om mijn ouders. Is hun gezondheid nog wel goed... ga ik wel genoeg...

Zorgen om mijn oudste zoon die werkloos is... zal hij wel een job vinden... en zal die goed genoeg betaald zijn om zijn gezin te onderhouden... om zijn kids te geven wat ze nodig hebben...

Zorgen om de zoon die niet meer naar huis komt... waar is hij... hoe maakt hij het...

Zorgen om mijn dochter... zal zij iemand vinden die samen met haar de kinderen liefdevol wil opvoeden...

Zorgen om mijn hondje dat oud is en misschien niet zo heel lang meer zal leven. Zal ik het wel tijdig merken als ze pijn heeft...

Zorgen om de collega's die onder grote werkdruk zitten... wie zal afvallen... wie houdt vol???

Zorgen ook over hoe het sociaal momenteel allemaal scheef loopt. Steeds meer mensen geraken in de financiele knoei... waar leidt dit allemaal naartoe?

Zorgen om mezelf... zal ik het fysiek kunnen volhouden om met de camion op de baan te gaan? Hou ik het mentaal ook vol om s morgens om 5 u op te staan en te werken tot 20- 21.30 u?

Vroeger, toen ik nog ongetrouwd was, leefde ik als God in Frankrijk. En nu... lijk ik wel een piekeraar eerste klas! Maakt dit deel uit van het ouder worden?

Ik tracht er niet te veel over te praten want ik wil me ook nog niet eens zorgen maken dat iedereen me een zeur vindt maar heel soms verlang ik naar een plekje op een verlaten eiland... zonder zorgen.

Vriendschap

Al meer dan een maand sedert ik nog een blogje schreef! Wat vliegt de tijd toch!

Vandaag wil ik het even hebben over vrienden van me. Vorig jaar september leerde ik een man kennen die deel uitmaakte van een groep die travestieshows bracht.

Toevallig hoorde ik dat de groep al heel lang op hun nieuwe website wachtte en ik stelde voor om die voor hen eens in elkaar te "flansen".

We kwamen samen, ik leerde de andere leden van de groep kennen en de website werd een feit.

Ondertussen woonde ik een paar shows van hen bij en langzamerhand groeide de vriendschap.

Telkens ik hen zie, getransformeerd in een vrouw, geniet ik van hun enthousiasme en de energie die ze uitstralen. Nu ik een kijkje kreeg van wat er allemaal aan voorbereidend werk moet worden gedaan om een goeie show te brengen is mijn respect alleen maar gegroeid. De nummers, de muziek, de choreografie, de kledij, de kapsels, make-up, enz... en dat allemaal voor het toch wel verwende publiek. Ze brengen een mengeling van glamour en humor en dat is een cocktail die enorm veel succes oogst.

Ondertussen weten ze dat ze op mijn steun kunnen rekenen maar wat ik van hen kreeg is onbetaalbaar, hun onvoorwaardelijke vriendschap.