Diploma

Het is eindelijk zover. Mijn jongste zoon heeft het middelbaar achter zich gelaten en gaat in oktober naar de universiteit. Hij wil geologie gaan studeren.

Het diploma werd met een proclamatie uitgereikt vorige vrijdag. Na de nodige speeches en powerpoints werden de leerlingen per klas op het podium geroepen en kregen hun diploma. Camera's zoemden, fototoestellen flitsten en het applaus was niet uit de lucht. We zaten er met honderden ouders ontroerd te kijken naar onze kroost die glunderend "het papierke" kreeg waarmee ze weer een hoofdstuk in hun leven afsloten. Ik pinkte een traantje weg en mijn borst zwol van trots toen ik zijn naam hoorde afroepen....mijn zoon...

Proficiat Galo!

Mijn TV debuut

Toen ik met het mobiel kantoor aanwezig was op de Algemene vergadering was ook AVS ter plaatse. Hierboven het fragment waar ik een "rolletje" mag spelen.

Ik vond het alleen jammer dat ik al een paar uur buiten in de wind had gestaan en er dus niet veel soeps meer was aan mijn kapsel. Ah... we zullen maar zeggen dat het "naturel" was :-)

Uitvijzen

Toen ik vorige week op een markt stond kreeg ik een heer op bezoek die ik begin de pensioenleeftijd schatte. Hij had een paar vragen over zijn faktuur die ik vlot beantwoordde. Hij vertelde me dat hij met zijn oude moeder samen woonde en gaf de indruk zeer begaan te zijn met het oudje. Iets wat hem sierde... dacht ik.

Het gesprek werd algauw een monoloog van zijn kant waarin hij me de hemel in prees. Ik was mooi, intelligent, verdiende goed mijn brood, had zin voor humor, enz...

Hoogstwaarschijnlijk zal hij mijn stilzwijgen gezien hebben als een teken dat ik me helemaal door hem liet inpakken.

Een half uur lang bleef hij praten en eindigde met de vraag of ik zin had om samen met hem iets te gaan eten.

Beleefd maar heel kordaat heb ik hem gezegd dat ik aan het werk was en niet geinteresseerd in dates. Hij drong niet lang aan en verliet het kantoor.

De bloemenverkoper die met zijn kraam rechtover me stond had het hele zaakje in de gaten gehouden en kwam bij me. Hij vertelde me dat de "heer" gekend stond als een vrouwengek. Overal probeerde hij wel een vrouw te charmeren en soms lukte het hem ook. Hij zou jaren geleden nog bordelen hebben open gehouden en ook de gokwereld was hem niet onbekend.

In het gents noemen we zo iemand "nen uitvijzer" en ik ben blij dat ik niet zo naief was om me te laten charmeren.

Geef mij maar een man die zegt wat hij meent en doet wat hij zegt. Glibberige palingen zijn niet echt mijn ding!

Email from God

One day God was looking down at Earth and saw all of
the rascally behavior that was going on. So he called one of His
angels and sent the angel to Earth for a time.

When he returned, he told God, 'Yes, it is bad on Earth; 95% are
misbehaving and only 5% are not.

God thought for a moment and said, 'Maybe I had better send down a
second angel to get another opinion.'

So God called another angel and sent him to Earth for a time.

When the angel returned he went to God and said, 'Yes, it's true.
The Earth is in decline; 95% are misbehaving, but 5% are being good.'

God was not pleased. So He decided to e-mail the 5% that were good,
because he wanted to encourage them, and give them a little something
to help them keep going.

Do you know what the e-mail said?

....................................................



Okay, I was just wondering, because I didn't get one either.

Fientje

Anderhalf jaar geleden adopteerde ik Fientje. Een lelijk scharminkeltje dat zat te bibberen als een riet in een veel te grote kooi. Ze kon makkelijk tussen de tralies heen als ze wilde want ze was graatmager maar ze bleef achterin zitten... heel zielig kijkend.

Ik wilde helemaal geen hond meer want mijn job neemt heel veel tijd in beslag maar mijn hart brak toen ik haar zag en na een nachtje piekeren ging ik haar de volgende dag halen. Ze stonk verschrikkelijk en haar haartjes zaten vol klitten. Na een grondige wasbeurt en wat bijknippen kon ik eindelijk haar snoetje zien. Haar tong hing door gebrek aan tanden uit haar bekje en dat gaf haar een ietwat onnozel uitzicht. Op korte tijd werd ze een stuk dikker en haar vacht ging er beter uitzien. De dierenarts moest nog een aantal tandjes trekken maar dat houdt haar niet tegen om gretig haar bordje leeg te eten.

Ze heeft haar plaats in het huis en in mijn hart en ze is mijn trouwe kameraad. Doordat ze al zo oud is slaapt ze veel terwijl ik weg ben en s avonds... slaapt ze verder op mijn schoot.

Ondanks dat kan ze soms verrassend levendig uit de hoek komen.

Gisteren kreeg ze een spuitje tegen de jeuk. Het beestje heeft wat eczeem en als haar spuitje uitgewerkt is gaat ze tegen alles staan schurken. Niet echt een fraai zicht! Ze kreeg ook een knip- en wasbeurt van me, waarna ze me bedankte door eens flink te gaan rollen in het gras.

Ik hoop dat ik haar nog een hele tijd mag houden en dat ze stokoud wordt want zo n hondje vind ik nooit meer!

De geneugten van het buitenleven...

Ik heb er bewust voor gekozen om in een dorp te wonen. Ik hou niet van de drukte van de stad.

Voor het huis liggen er weilanden en akkers en achteraan liggen een koeienwei en een varkenskwekerij. Heerlijk om 's morgens wakker te worden met het gekweel van vogels en het geloei van de koeien die willen gemolken worden. In de lente staan dan ook de kalfjes buiten en hun gedartel kan me ook wel bekoren. Ik heb een behoorlijk diepe tuin en stilletjesaan begint het onderhoud ervan me moeilijker te worden. Ik troost mezelf dat ik nog maar een paar jaren moet gaan voor ik gepensionneerd ben en ik dus alle tijd zal hebben om het naar behoren te onderhouden.

Met de komst van de zomer komen echter ook de vliegen weer. Een echte pest! Zodra de deur open staat ontwijken ze de slierten die voor de deur hangen en komen ze allemaal op bezoek. Ik loop gewapend met een vliegenmepper het huis rond en zuig dan met de stofzuiger alle vliegenlijkjes op. Hoe vaak je ze ook wegjaagt steeds weer komen ze op je benen of armen zitten. Ik beklaag die arme koeien en paarden die hun aanvallen steeds moeten verdragen!

Pitbull-allures...

Mijn trouwe lezers weten dat ik kippen heb. Mariette zaliger was een Houdini en at in twee hokken: eerst bij mij en dan bij de buren. Nu heb ik een kip die het lapje grond die ze ter beschikking heeft om te scharrelen, niet groot genoeg vindt. Elke dag wipt ze bovenop het kippenhok en vliegt dan over de twee meter hoge afsluiting, recht de tuin in. Ze scharrelt in het gras en vindt wel altijd iets dat eetbaar is. Als ik thuis kom geef ik mijn kippetjes hun graan en het kippetje komt me dan al van ver tegemoet gerend. Ze gaat mee in het tuinhuis waar ik de graantjes uit een ton in een emmer schep en loopt me kort voor de voeten als ik naar het kippenhok ga.

Fientje vindt dit allemaal niet zo best. Ik vermoed dat ze jaloers is op die pluimenbal. Ze tracht dan met haar tandenloze bekje toch in de poten van de kip te bijten. Marcella, ze moet toch een naam hebben, ging dan liggen en Fientje voelde zich weer meesteres van het domein.Tot voor een paar dagen... Marcella vond dat het welletjes was geweest en pikte Fien op haar neus. Fientje jankte de hele buurt bij elkaar en droop af. De kip voelt zich nu heel zelfzeker en met pitbull-allures rent ze nu recht naar Fien van zodra die te dicht komt. Misschien moet ik Fientje mijn vals gebit eens lenen om haar eigenwaarde wat op te krikken en Marcella haar plaats in de voedselketen diets te maken?