woensdag 30 november 2011

Woensdag 30 november 2011

Na mijn laatste "zwart" getinte berichtje, gaan we de positievere kant op. Na een volgende bezoekje aan de dokter kreeg ik morfine en dat helpt wel even tegen de pijn. Een half uur nadat ik die heb genomen zit ik te soezen in de zetel gelijk een volleerd "meetje" in een bejaardenhuis. Het is echter niet alleen door de medicatie dat ik mentaal een boost heb gekregen maar vooral door een mail en telefoontje die ik kreeg van een collega. 
Haar voornaamste boodschap was "kijk niet naar wat je niet meer kan maar geniet van wat je wel kan" en "geniet vooral van de kleine dagelijkse dingen".

Ik heb haar raad niet alleen gewaardeerd maar ook toegepast! Gisterenavond zat ik dus met mijn kleinkindertjes uit volle borst sinterklaasliedjes te zingen! En toen ze naar hun bedje waren zat ik nog met een glimlach van mijn ene oor naar het andere in de zetel.  Kleine dingen... ze zijn inderdaad zo waardevol!

Uitkijken naar oudejaarsavond wanneer al mijn kinderen met hun partner en de kleinkindertjes komen. Uitkijken naar het huwelijk van mijn dochter... EN vooral genieten van dit alles... 

Tja, ik had het nodig... iemand die me eens weer het goede in het leven liet zien. Ik zou zeggen: bedankt, je missie is geslaagd! Ik ben zeker dat die collega heel goed weet over wie ik het heb :-)

zaterdag 26 november 2011

zaterdag 26 november 2011

Het is alweer een week dat ik thuis zit met rugproblemen. Ondanks een spuit van mijn huisdokter is er niets van verbetering te merken. Hij vertelde me dat het iets is waar ik heel oud mee kan worden en niet dood zal van gaan maar ik WIL helemaal geen 100 worden en zeker niet als het is met constante pijn! Hier had ik echt totaal geen boodschap aan. Ik heb nu al mijn hoop gevestigd op de specialist waar ik op 5 december een afspraak mee heb.


Ik mis door al deze miserie vooral mezelf. Ik heb geen zin meer in kwinkslagen, moppen tappen of zelfs contact met mensen. Meer en meer trek ik mezelf terug in mijn schulp en geniet enkel nog van rust en mijn dieren. Is dit hoe ik mijn laatste levensjaren ga doorbrengen? Ik mag hopen van niet! Ik wil verdorie genieten na al die jaren werken en kids opvoeden en niet zitten verkommeren met een pamper rond mijn billen, wachtend tot iemand me komt voederen.


Mijn grote droom, rondreizen door Australiƫ, heb ik opzij geschoven omdat ik weet dat het niet meer realiseerbaar is. Maar... naar een warm landje trekken, al was het voor een weekje, zou toch heerlijk zijn? En wie weet zou het voor mijn oude botten ook wel heilzaam kunnen werken?


Afwachten dus... alle hoop is op de specialist gevestigd!