donderdag 17 april 2014

Donderdag 17 april 2014

De laatste paar weken ben ik al behoorlijk wat keren met mijn neus op het feit gedrukt dat alles vergankelijk is.

Natuurlijk is het zo, dat als je ouder wordt, meer en meer mensen van je leeftijd overlijden. Als het oudere mensen zijn dan heb je toch ergens de idee dat ze hun leven mochten leven maar bij de dood van jonge mensen gaat er toch steeds nog een extra schok door je heen en besef je dat niemand weet wanneer het einde er aan komt. Met uitzondering van diegenen die er zelf voor kiezen natuurlijk.

Op zulke momenten ga je automatisch terug denken aan je eigen voorbije leven. Je vraagt je af hoe anderen over jou zouden denken mocht het je beurt zijn.  Ook ik doe dat.

Ik heb fouten gemaakt … zeker! Wie niet? Zouden mijn medemensen het daar over hebben? Meestal spreekt men alleen over de goede dingen is het niet?

Wat heb ik dan goed gedaan?  Tja, daar zullen anderen ook wel een eigen idee over hebben. Eén ding ben ik wel zeker: Ik heb lief gehad. Onvoorwaardelijk, met heel mijn hart en mijn ziel.

Ik hoop dat, als ik er niet meer ben, sommigen ook eens met liefde aan mij denken. Het mag ook nu al…

zondag 6 april 2014

Zondag 6 april 2014

Robin kwam steeds in The Snakepit, de reptielenwinkel van mijn schoonzoon en dochter. Een jonge kerel van 27 die me steeds begroette met “dag Boema” en een hartelijke knuffel en kus.

Deze morgen zat ik de krant te lezen en zag, zoals regelmatig, foto’s van een verongelukte motorrijder. Een naam werd niet vermeld maar waar hij van afkomstig was en de leeftijd deden al een belletje rinkelen.

Ik ging op Facebook kijken en daar zag ik dat mijn vermoeden juist was: Robin, Biene zoals iedereen hem noemde, is er niet meer!

biene

donderdag 3 april 2014

Donderdag 3 april 2014

 

Het krokusverlof lijkt pas voorbij en… morgen begint de paasvakantie alweer! Ik ben al 10 maanden gepensionneerd ! Onvoorstelbaar dat ik al bijna een jaar thuis ben.

Zoals gewoonlijk zijn de kinderen van mijn zoon bij me in de komende twee weken. Vlakbij is er een speeltuin en als ze hier zijn komen de kinderen uit de buurt aanbellen om er heen te gaan.

Als je ze dan terug thuis ziet komen met rode wangetjes en pretoogjes, zwarte knietjes en af en toe een schaafwondje… weet je dat ze heerlijk geravot hebben. Het is een stuk fijner om ze zo te zien dan aan de DS of TV gekluisterd.

In het verleden leerde ik Chloë breien en voor de volgende vakantie staat “haken” op het programma. Renzo heb ik beloofd om een puzzel van 1.000 stukjes te maken.

We kokkerellen samen, er zijn speel- en knutselnamiddagen hier op de gemeente, en ik ben zeker dat we er weer een leuke vakantie gaan van maken. 

vrijdag 21 februari 2014

Vrijdag 21 februari 2014

Het lukt me maar niet om deze blog op regelmatige basis bij te houden. Ik had altijd gedacht dat ik er zeker zou moeten voor zorgen om me niet te vervelen als ik gepensionneerd was maar ik heb tijd te kort!

Je hoort van sommige mensen dat ze in een put vallen en geen raad weten met hun zeeën van tijd… tja daar hoor ik dus zeker niet bij.

Mijn dieren nemen al een behoorlijk stuk uit mijn dag en de rest vul ik vooral met bezoek krijgen en bezoeken. Ook de kleinkinderen moeten hun portie aandacht krijgen. Ze worden zo vlug groot en ik wil hun jeugdjaren voor geen geld missen.

Nu de dagen langer worden begint het te kriebelen om de grote kuis te houden maar of ik er tijd voor vind is een ander paar mouwen. Mijn lijf wil ook niet goed meer mee en alles wat ik wil doen moet ik in stukjes verdelen om tussendoor even te rusten.

De tijd raast voorbij … en het leven is kort, dus geniet ik er ten volle van in zoverre het mogelijk is. Carpe Diem!

dinsdag 26 november 2013

Dinsdag 26 november 2013

Het is al 2 dagen rustig . Niet omdat ik dat zo heb gepland maar omdat mijn lichaam er me toe dwingt. Ik zit met stevige rugpijn die me verhindert om meer dan een paar meter te stappen. Ik ben zelfs niet tot afwassen toe gekomen want staan is een hel. Het liefst was ik gewoon de hele dag in bed gebleven maar mijn viervoetertjes en gevleugelde vriendjes zouden daar niet echt gelukkig mee geweest zijn dus… sleurde ik mezelf naar beneden maar beperkte alles een beetje tot het minimum. Ik hoop dat de vogels geen horloge kunnen lezen want hun vrije vlucht was maar kort.

Gelukkig werkte er geen enkele tegen om in de kooi terug te gaan want ik zag mezelf niet echt achter hen te gaan om ze ergens boven op een meubel te gaan afplukken. Zouden ze aanvoelen dat ik vandaag geen zin had in spelletjes?

Ik had ook contact met een ex-collega. Alles gaat nog zijn zelfde gangetje op het werk. Tja, wat had ik anders verwacht? Knipogende emoticon

maandag 18 november 2013

Maandag 18 november 2013

De grauwe dagen die de winter aankondigen zijn begonnen. Door het winteruur blijf ik wat langer in bed s morgens. Ik verlang alweer naar de zomer.

Ik ben elke dag wel voor enkele uren het huis uit. Bij familie, bij vrienden, iets te doen op de school van de kleinkindertjes, een tentoonstelling. Het is echt waar dat je te weinig tijd hebt als je op pensioen bent!

Ik krijg ook plots een teken van leven van mensen die al een hele poos uit mijn leven verdwenen zijn. Nadat ze om een of andere reden geen contact meer met me hadden… krijg ik plots email. Wat moet ik daarmee ? Voorlopig niets. Vroeger was ik anders. “Vergeven en vergeten” was mijn motto. Nu ben ik (hopelijk) wijzer geworden en koester diegenen die me door de jaren heen loyaal namen zoals ik was.

Sedert 1 november ben ik ook gestopt met roken. Een wat late poging om mijn leven wat te verlengen? Misschien wel, ik wil immers mijn kleinkinderen zien volwassen worden. De vogels die ik heb zijn ook een reden, ze kunnen immers niet goed tegen de rook. De centen ook… jeetje wat kost een sigaretje een pak geld!

Het afkicken verloopt niet makkelijk. De nicotine is ondertussen al ontwend maar ik zoek nog steeds naar iets om mijn mond en handen bezig te houden. Vooral als ik achter de PC zit of TV kijk. Ik vreet kilo’s nicnacjes!

Het MOET me lukken… voor de kleinkinderen, voor de vogels en voor mezelf.

dinsdag 15 oktober 2013

Dinsdag 15 oktober 2013

Het lukt me maar niet om deze blog op regelmatige basis aan te vullen!

Mijn leven is rustiger nu iedereen de deur uit is maar ik ken ook zo veel mensen en heb een grote familie dus kruipt er ook veel tijd in het afleggen van bezoekjes.

Met de ex-collega’s heb ik praktisch geen contact meer! Ik had het ook ergens verwacht. Uit het oog, uit het hart. Ik maak me er niet druk om en ik mis het werk ook totaal niet. Raar, hoe vlug een mens went aan een totaal ander leven.

Met de diertjes gaat het ook goed vooruit. De papegaaitjes zijn gek op me en ondertussen kwam er ook een valkparkiet en 2 grasparkietjes bij.

Ik moet nu wel stoppen voor het huis uit zijn voegen barst Glimlach Er moet ook een thuis voor die diertjes worden gezocht moest ik er plots niet meer zijn.

Hoe ze er allemaal gekomen zijn… is voor een volgende blog!

2013-10-04 14.56.47

20131011a (1)

piet