dinsdag 25 maart 2008

Witte ellende


Toen ik deze morgen de gordijnen opende zag ik dat er een dik wit tapijt over de velden lag. Een prachtig uitzicht! Ik had echter niet veel tijd om ervan te genieten en stortte me na het ontbijt en de douche op mijn wagen die vrij moest worden gemaakt. Het verkeer verliep traag richting werk en ik verwachtte me aan nog meer ellende op mijn rit naar Opwijk. Het mobiele klantenkantoor lag ook al onder een pak sneeuw want door gebrek aan plaats kon ik hem zaterdag niet in de garage parkeren. Nog maar eens krabben en schoonmaken! Met ijskoude handen vertrok ik richting E40. Er werd enorm traag gereden en soms stond het helemaal stil richting Brussel. Ik deed er dubbel zo lang over om op mijn bestemming te geraken. Het gaf me wel de tijd om af en toe rond te kijken en te genieten van al dat moois.

Ik zou er echter meer van kunnen genieten als ik niet met de wagen zou moeten rijden. Het is echter mijn job en die heeft evengoed goede als slechte kantjes!

maandag 24 maart 2008

Lentejogging Lovendegem




























Vorige week gaf ik me op als vrijwilliger om de waterbar te bemannen te Lovendegem. Vorig jaar was ik er ook geweest en het was een heerlijke zonnige dag geworden. Er bovenop dan nog kunnen genieten van het zicht op strakke mannenlijven ... kortom een topdagje. Dit jaar werd het "ietsje" anders. De temperatuur was beneden alle peil en de gure wind was vergezeld van sneeuw en hagel.


Tot mijn grote verwondering kwamen er toch nog 445 joggers opdagen (vorige jaar waren er 700). Er waren maar een paar blote benen te zien want de meesten droegen een legging om hun spieren te beschermen tegen de koude. Zo'n 120 moedigen liepen zelf de halve marathon!




Mijn collega en ik werden enorm verwend. Lekkere warme koffie en een overheerlijke hotdog werden ons op het schootje gebracht. Regelmatig werd ons gevraagd of we niks wilden.




We brachten niet zoveel waterbekertjes aan de man als vorig jaar maar toch veel meer dan we hadden gedacht. Ondanks de kou kwamen de joggers bijna stomend binnen gelopen. Zwetend, hijgend... Wat een prestatie!


Voor mij was de laatste een even grote winnaar als de eerste.

zaterdag 22 maart 2008

Pasen


Morgen vieren we Pasen en sedert de kleinkindertjes er zijn, is het gebruikelijk dat die bij hun oma, ik dus, eitjes komen zoeken in de tuin. Ik geniet er eindeloos van om de eitjes te verstoppen en dat duurt langer dan de tijd die de kindertjes (en hun ouders) nodig hebben om ze te zoeken.

We hebben al afgesproken dat ze morgen komen maar ik vrees dat ik een andere plaats zal moeten uitzoeken om de eieren te verstoppen. Het regent, hagelt, sneeuwt en waait zoals het alleen maar bij ons kan doen! Maartse buien... bweikes!

Ik heb besloten om de eieren binnen te verstoppen en aan de kinderen te vertellen dat ik de deur heb laten open staan voor de ... klokken/paashaas. Wel moeilijk want de kleintjes van mijn dochter gaan naar een katholieke school en die verwachten de klokken, de kinderen van mijn zoon gaan naar een gemeentelijke school en daar is de paashaas de eierleverancier.

Ik sla me wel uit de slag want voor hen tellen alleen die lekkernijen waar ze meteen een grote hap van nemen. De besmeurde kasten en deuren neem ik er met liefde bij... het is immers moeilijk voor die kleine kleutertjes om handen en gezicht netjes te houden met al die chocolade!


Ik ga genieten... het gaat allemaal zo rap voorbij en voor ik het zal beseffen zullen ze met hun vriendje of vriendinnetje op de stoep staan.

vrijdag 7 maart 2008

Wachten...

Ik sukkel momenteel wat met mijn gezondheid. Af en toe wordt het zwart voor mijn ogen en dat is niet echt veilig als je hele dagen met een grote wagen rond rijdt.
Ik bracht dus een bezoekje aan mijn huisdokter zijn praktijk. Ik moest een aantal onderzoeken ondergaan dus spendeerde ik bijna een hele week in verschillende wachtzalen.
Het scenario is altijd hetzelfde. Er liggen overjaarse Story's of Dag Allemaaltjes die je maar vastpakt om toch maar iets te kunnen doen buiten staren naar de andere wachtenden. Zelden wordt er gepraat in een wachtzaal.
Mijn huisdokter heeft een praktijk samen met zijn vrouw die tandarts is. Aan de muur hangen posters met afgrijselijke gebitten die je zouden moeten aanporren om meer te poetsen en vooral om meer bij de tandarts te gaan. Ik ging indertijd minimaal 2 keer per jaar bij mijn tandarts en ondanks dat kan ik nu elke avond mijn gebit in een glaasje water deponeren. Ik vermijd dus om die posters te bekijken anders krijg ik het op mijn heupen. Stiekem zit ik dan de mensen rond me te observeren... een heer die uitgebreid in zijn neus zit te pulken... een dame met haar beide handen bovenop de handtas op haar schoot die naar haar schoenen zit te staren... een man die zijn krant zit te lezen en daarvoor plaats voor drie inneemt.
Heb je al gemerkt dat zolang er plaats genoeg is er nooit iemand naast je komt zitten maar steeds een stoeltje tussen laat? Vooral geen fysiek contact!
Dan heb je ook de zenuwpezen. Ze zitten te wippen, kijken om de minuut op hun uurwerk, nemen een boekje... bladeren even en nemen een ander...
En ik? Ik bekijk het allemaal en beklaag de mensen die vaak met dokters en hun wachtzalen te maken hebben !

maandag 3 maart 2008

Stormschade... Emma slaat toe!


















Een dertigtal pannen sloegen los en enkele vielen pardoes bovenop de twee wagens van mijn buren.