Ik sukkel momenteel wat met mijn gezondheid. Af en toe wordt het zwart voor mijn ogen en dat is niet echt veilig als je hele dagen met een grote wagen rond rijdt.
Ik bracht dus een bezoekje aan mijn huisdokter zijn praktijk. Ik moest een aantal onderzoeken ondergaan dus spendeerde ik bijna een hele week in verschillende wachtzalen.
Het scenario is altijd hetzelfde. Er liggen overjaarse Story's of Dag Allemaaltjes die je maar vastpakt om toch maar iets te kunnen doen buiten staren naar de andere wachtenden. Zelden wordt er gepraat in een wachtzaal.
Mijn huisdokter heeft een praktijk samen met zijn vrouw die tandarts is. Aan de muur hangen posters met afgrijselijke gebitten die je zouden moeten aanporren om meer te poetsen en vooral om meer bij de tandarts te gaan. Ik ging indertijd minimaal 2 keer per jaar bij mijn tandarts en ondanks dat kan ik nu elke avond mijn gebit in een glaasje water deponeren. Ik vermijd dus om die posters te bekijken anders krijg ik het op mijn heupen. Stiekem zit ik dan de mensen rond me te observeren... een heer die uitgebreid in zijn neus zit te pulken... een dame met haar beide handen bovenop de handtas op haar schoot die naar haar schoenen zit te staren... een man die zijn krant zit te lezen en daarvoor plaats voor drie inneemt.
Heb je al gemerkt dat zolang er plaats genoeg is er nooit iemand naast je komt zitten maar steeds een stoeltje tussen laat? Vooral geen fysiek contact!
Dan heb je ook de zenuwpezen. Ze zitten te wippen, kijken om de minuut op hun uurwerk, nemen een boekje... bladeren even en nemen een ander...
En ik? Ik bekijk het allemaal en beklaag de mensen die vaak met dokters en hun wachtzalen te maken hebben !
