Toen ik vorige week op een markt stond kreeg ik een heer op bezoek die ik begin de pensioenleeftijd schatte. Hij had een paar vragen over zijn faktuur die ik vlot beantwoordde. Hij vertelde me dat hij met zijn oude moeder samen woonde en gaf de indruk zeer begaan te zijn met het oudje. Iets wat hem sierde... dacht ik.
Het gesprek werd algauw een monoloog van zijn kant waarin hij me de hemel in prees. Ik was mooi, intelligent, verdiende goed mijn brood, had zin voor humor, enz...
Hoogstwaarschijnlijk zal hij mijn stilzwijgen gezien hebben als een teken dat ik me helemaal door hem liet inpakken.
Een half uur lang bleef hij praten en eindigde met de vraag of ik zin had om samen met hem iets te gaan eten.
Beleefd maar heel kordaat heb ik hem gezegd dat ik aan het werk was en niet geinteresseerd in dates. Hij drong niet lang aan en verliet het kantoor.
De bloemenverkoper die met zijn kraam rechtover me stond had het hele zaakje in de gaten gehouden en kwam bij me. Hij vertelde me dat de "heer" gekend stond als een vrouwengek. Overal probeerde hij wel een vrouw te charmeren en soms lukte het hem ook. Hij zou jaren geleden nog bordelen hebben open gehouden en ook de gokwereld was hem niet onbekend.
In het gents noemen we zo iemand "nen uitvijzer" en ik ben blij dat ik niet zo naief was om me te laten charmeren.
Geef mij maar een man die zegt wat hij meent en doet wat hij zegt. Glibberige palingen zijn niet echt mijn ding!
