De eerste maand in het nieuwe huis zit er bijna op en ik ben er nog even opgetogen mee als toen ik het eerst zag. Vorige zaterdag werden de laatste meubels en mijn aquarium verhuisd door mijn zoon en zijn schoonbroer en zondag konden we de kleerkast in elkaar knutselen. Nu kunnen eindelijk al mijn kleren uit de dozen... ze wassen en strijken en op een kapstok in de kast. Ik droeg al, voor het gemak, gedurende meer dan een maand, dezelfde 3 tenue-kes!
Ook de diertjes vinden hier hun draai.
Het grote bad bevalt vooral mijn kleinkinderen. Ze plonzen dat het een lieve lust is!
Met de gezondheid gaat het iets minder: te veel cholesterol en suiker in mijn bloed. Morgen ga ik over die uitslag eens praten met de dokter en een diëtist. Ik besef dat ik jaren roofbouw op mijn lichaam heb gedaan en ik er hard zal moeten aan werken om er toch een stukje van ongedaan te maken.
Ik heb in elk geval al een goede stap gemaakt: ik ben een pak rustiger geworden nu ik op mijn eentje woon en het leven neem zoals het komt.
Gisteren zag ik de eerste lammetjes rondhuppelen en ik werd er door ontroerd. Een vroege lentekriebel?
