Het is eindelijk zo ver... ik woon in het nieuwe huisje. Door de plotse winterprik is er echter maar de helft van de meubels verhuisd dus... leef ik nog steeds tussen de dozen! Het is nu even wachten tot mijn zoon in de juiste ploeg zit en we dan ook nog een tweede man vinden om de zware stukken over te brengen. Het kan dus nog wel even duren.
Ik laat het echter niet aan mijn hart komen. Het huis is enorm gezellig en ik geniet met volle teugen van het uitzicht op het kleine tuintje. Met het koudefront dat momenteel over ons landje trekt, voeder ik de vogeltjes en daardoor krijg ik ook veel "bezoek".
De kleinkindertjes zijn hier ook al een nachtje komen slapen. Ze waren heel enthousiast en ik, van mijn kant, heb ze rot verwend: ontbijtgraantjes met chocolade, pannekoeken en spaghetti.
Door een vergissing bij Telenet zat ik een week zonder TV, telefoon en internet maar dat is in orde gekomen. Ook de boiler voor het warme water gaf de geest en na een drietal dagen en een supersnelle loodgieter was ook dat opgelost.
Het is nog even wennen aan de ongekende geluiden, vooral s nachts.
Zal ik me hier thuis voelen? Zeker!
