Tien dagen geleden lag ik op de operatietafel. Ondertussen heb ik al goede en kwade dagen gehad.
Nooit had ik gedacht dat de revalidatie zo zwaar zou worden en ik verwachtte dat ik al gauw rond zou huppelen. Alles wat zich onder mijn knie bevindt is onbereikbaar en tevens verboden gebied. Pas nu besef ik hoe vaak men zich bukt om iets op te rapen, de was in de machine te stoppen, de hond te aaien,... Frustrerend hoor!
Ondertussen ben ik wel behendiger geworden in het vissen naar mijn onderbroek op mijn enkels met mijn krukken hahaha!
Voor Fientje ga ik met mijn bureaustoel naast de zetel (verboden wegens te laag) zitten en zo springt ze van uit de zetel op mijn schoot.
Als iets valt en ik kan het niet "hengelen" dan moet het blijven liggen tot er iemand komt. Een hele straf voor iemand die zo onafhankelijk is als ik!
Vanaf morgen volg ik echter weer kiné (twee dagen niks gehad wegens knieproblemen) en ik hoop dat ik gauw met één kruk mag lopen. Dan kan ik toch al eens iets in de andere hand meenemen.
Infeite... beklaag ik de mensen rond me... het zal wel moeilijk voor hen zijn om de gulden middenweg tussen "me helpen" en "me betuttelen", naar mijn normen dan, te vinden. Misschien moet ik ze maar eens met een lekker etentje verwennen eenmaal dit alles achter de rug is en weer mijn eigen oude zelf ben?
