Vandaag terug thuis van het ziekenhuis. Vrij vroeg dus!
De dag van de operatie - vorige vrijdag - is in een waas voorbij gegaan. Ik werd als eerste geopereerd die dag dus dat zat al goed. Om precies 8 u werd ik naar de operatiezaal gereden. De anesthesist zei me: "ik ga je een spuitje geven" en ik had de tijd zelfs niet om daarop te reageren... ik sliep al!
Na de operatie kreeg ik een morfinepompje en in totaal heb ik daar een drietal keer op gedrukt wat me steeds in een zalige roes deed wegzinken. De dag en nacht gleden voorbij zonder dat ik echt door en door wakker werd en zelfs het bezoek van mijn ouders en dochter kan ik me niet herinneren!
Op zaterdag voelde ik me infeite best goed ondanks het feit dat het infuus verstopt was en het onmogelijk bleek om nog een goede ader te vinden. Ik kreeg een bruistabletje maar infeite kon ik al best zonder. De pijn was te harden. Enkel een verkeerde beweging werd steeds afgestraft door een flinke pijnscheut.
Door het wrikken tijdens de operatie moet echter een zenuw geraakt zijn en daardoor heb ik momenteel geen gevoel ter hoogte van mijn blaas. Ik voel dus niet als ik moet plassen en dat leverde me een natte broek op toen ik de eerste keer uit bed naar het toilet sukkelde. Heel frustrerend om dan de verpleegster te moeten roepen omdat je doodgewoon niet kan bukken om je broek van de vloer op te rapen en een nieuwe aan te trekken! De traantjes kwamen plots te voorschijn en toen de verpleegster me vroeg of ik dan zo n pijn had kon ik maar één zinnetje uitbrengen tussen de snikken door: "neen! pure frustratie!"
Op zondag kreeg ik voor het eerst kiné. Best akelig die eerste keer! Je hangt infeite af van die 2 krukken en ik had schrik dat ik het niet zou halen maar... het was een succes.
Op maandag ging het al zo goed dat ik overmoedig werd en het aandurfde om tot aan de cafétaria te stappen, wat toch een heel eind was. Ik was wel zo verstandig om dat te doen terwijl ik mijn ouders op bezoek had. Een sigaretje was mijn beloning en motivatie hihi!
's Avonds vroeg ik mijn dokter of ik vandaag naar huis mocht en aangezien ik het zo goed maakte was hij onmiddellijk akkoord, op voorwaarde dat ik mij hield aan de juiste bewegingen en doorging met kiné.
Vandaag was het dus zover en het opmaken van mijn valies, het mezelf wassen, de laatste kiné en de rit naar mijn ouders voor een kop koffie en dan naar huis hebben me helemaal afgepeigerd maar ...... ik ben thuis!
