Het nieuwtje

Vrijdag ging ik s middags een hapje eten met 2 van mijn favoriete collegaatjes. M. had me al enkele dagen nieuwsgierig gemaakt met de melding dat hij een nieuwtje had en hij het dan zou vertellen. Toen we onze bestelling hadden gedaan was het eindelijk zover en vertelde hij dat "nummerke vier" verwacht werd. Hij heeft al drie prachtige wittekopkes samen met zijn vrouw op deze wereldbol gezet. Ik heb zelf ook vier kinderen en zijn nieuwtje deed me nadien mijmeren over de leuke en minder leuke dingen die je meemaakt met 4 koters.

Hun eerste werkje dat ze meebrengen van school en die je omhoog hangt tot het helemaal verkleurd is. Die keer dat je met hen naar de spoed moest om een wonde te hechten. De vertedering en trots die je voelt bij hun eerste "optreden" in een toneeltje op school. De zorgen die je je maakt als ze ziekjes zijn. Het moment dat ze in hun puberteit komen en niets nog grijs is maar zwart en wit en dan nog liefst net het omgekeerde van wat jij zegt. Hun eerste liefje dat komt... en gaat. Hun liefdesverdriet dat zo hevig is maar meestal van korte duur. En dan plots zijn ze volwassen voor je het weet! Ze vliegen het huis uit, maken hun eigen nestje.

De geschiedenis herhaalt zich echter want nu zie ik bij hen de zorgen die ze zich maken over hun eigen kindertjes. Mijn kleinkindertjes... mijn oogappels!

M., ik wens je een gezonde baby toe. Geniet van elk moment, goed of slecht, want ze worden o zo vlug volwassen!