Ik heb het niet moeilijk met ouder worden maar de kwaaltjes, pijntjes en ongemakken die eraan verbonden zijn haat ik echt. Het is niet de bedoeling hier een medisch dossier aan jullie lezers voor te leggen maar... ik heb pijn. Een snerpende pijn die met hevige scheuten door mijn schouders snijdt. Gisteren ben ik dus, na enkele weken gehoopt te hebben dat het vanzelf zou over gaan, naar de dokter geweest.
"Ah madammeke, lang geleden dat ik je nog zag" was zijn welkomstgroet. Tja, ik heb de slechte gewoonte steeds een aantal kwaaltjes op te sparen voor ik naar de dokter ga... kwestie van waar voor mijn geld te krijgen.
Hij begon mijn schouder te betasten en dacht dat het misschien wel een ontsteking kon zijn. "'k zal er een spuitje in geven". Voor mij was dat best want ik dacht "voor mijn part maak je een speldenkussen van me, als ik maar van die rotpijn vanaf ben".
Hij peuterde de naald in het gewricht en spoot langzaam een vloeistof naar binnen. Alshoewel ik een hoge pijndrempel heb en totaal geen schrik werd plots alles zwart voor mijn ogen. Gelukkig had mijn doktertje dat in de gaten want blijkbaar was ik zo wit als een lijk en deed hij me neerliggen op de onderzoekstafel.
Ah, het kan er nog wel bij... nu begin ik al flauw te vallen... misschien is Alzheimer het volgende? Of heb ik dat al? Ik ben het vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten