Deze voormiddag stond ik weer op de markt. Ik had een paar klanten en sprak met een klas die er rondliep met de lerares... niets speciaals dus.
Om 12 uur ruimde ik alles op en sloot de deur af. Terwijl ik daarmee bezig was sprak me een meneer aan.
"Gij madam voor water?"
"Ja meneer"
"Ikke nummer meter geven voor u?"
"Ja hoor dat is goed"
"Gij meekomen ik wonen in straat in pita"
Aangezien ik toch klaar was en nog niet weg kon geraken met de wagen, besloot ik mee te stappen, gewapend met pen en papier.
Het was inderdaad vlakbij en ik ging mee de pitazaak binnen. Ik werd een tafel aangeboden en ik hoorde de man de trappen naar de kelder afdalen. Even later kwam hij terug bij me met een meterstand.
Ik noteerde de cijfers en vroeg zijn naam. Tja... mijn arabisch is niet zo vloeiend dus het duurde even voor ik hem begreep en correct kon noteren.
Ik dacht dat meneer de nieuwe inwoner was van het pand, maar nee hoor, hij wou enkel de meterstand doorgeven. Dat kan je makkelijk EN snel via telefoon, gsm of gewoon door de kaart op te sturen natuurlijk, maar... ik bleef vriendelijk lachen en bedacht dat ze dat in Egypte wel niet hadden.
De man bleek uiterst tevreden en bood me een cola aan. Ik weigerde en zei dat ik moest vertrekken.
"En egyptisch drankje dan?"
"Nee meneer ik moet ECHT vertrekken"
"Willen jij niets drinken van de zaak?"
"Nee meneer vriendelijk bedankt maar ik moet gaan"
"Jij, volgende keer, hier komen en iets drinken, ja?"
"Ja meneer zal ik doen" zei ik zonder verpinken, wetend dat volgende maand mijn collega die markt doet.
Hij wuifde nog even en lachte zijn tanden bloot toen ik buiten stapte.
Even dacht ik: "Ik ben te goed voor deze wereld!"
